Rönesans Rezidans’ın enkazından kurtarılan kadın: “Enkaz altındayken öleceğimi düşünüyordum ve ablama ’hakkını helal et’ dedim”

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Depremin vurduğu Hatay’da Rönesans Rezidans’ın enkazından 2 gün sonra kurtarılan Cemile İncili, aynı enkazda kaybolan ablasından ve yeğeninden gelecek haberi aylardır umutla bekliyor. Enkaz altındayken öleceğini düşünen Cemile İncili, yaşadığı korku dolu anları anlattı.

Asrın felaketinde büyük yıkıma uğrayan Hatay’da yaklaşık 25 bin insan hayatını kaybetmişti. Depreme Antakya ilçesinde bine yakın insanın hayatını kaybettiği Rönesans Rezidans’ta yakalanan 59 yaşındaki Cemile İncili, enkazdan 2. günde kurtarıldı. Hayata yeniden başlayan İncili, aynı enkazda cesetleri bile çıkmayan ablası Mevlüde ve yeğeni Mehmet Şükrü İncili’den gelecek haberi umutla bekliyor. Asrın felaketinin üzerinden iki yıl geçmesine rağmen umudunu kaybetmeyen kadın, ablasının ve yeğeninin bir mezarının olmasını istiyor.

“Enkaz altındayken öleceğimi düşünüyordum ve ablama ’ben öleceğim hakkını helal et’ dedim”

Depremde 2 gün enkaz altında kalan ve enkaz altındayken öleceğini düşünen Cemile İncili, “Depreme Antakya ilçesindeki Rönesans Rezidans binasında yakalanmıştım. Rönesans Rezidansın A2 bloğu çok kısa sürede yıkıldı. Deprem olduktan sonra ablam ve yeğenimle konuştum. Ben 2 gün enkaz altında kaldım. Enkaz altındayken ablam sürekli inliyordu. Yıkım olduktan sonra yeğenim ‘İyi misiniz’ diye sordu. Ben ablamın sesini duyuyordum. ’Biz iyiyiz’ dedim. Yeğenim ’hala nefes alamıyorum’ dedi. Yeğenim nefes almakta zorlandığını söyledi. Ben de çığlık atmaya başladım. Yeğenim ve ablam sesini çıkarma oksijenin biter diyerek beni uyardılar. Benim başım enkazda çok sıkışmıştı. Enkaz altındayken öleceğimi düşünüyordum. Ablama ’ben öleceğim hakkını helal et’ dedim. Ablam ’helal olsun’ dedi ve ondan sonra hiçbir kelime konuşmadı. Yeğenimin sesini duymaz oldum” dedi.

Enkaz altındayken ablasına ve yeğenine yardım edememenin acısını hisseden Cemile İncili, “Depremin 2. günü beni enkazdan çıkarttılar. Ablam ve yeğenimin hiçbir şekilde izine ulaşamadım. Depremin üzerinden 2 yıl geçti ama bir sonuç yok. Canlarımın bir mezarını olmasını istiyorum. Onları bulmak istiyorum. Depremden bu yana Rönesans Rezidansına gidemiyorum. Bir mezarımız yok ki Antakya’ya gidip dua edeyim. Biz orada o kadar acı çektik ki enkazın altında kalmayı anlatamam. Canın gibi sevdiğim ablam ve yeğenim nefes alamıyorum diyorlar ama benim kıpırdayacak hiçbir yerim yoktu. O anda kıpırdayamıyorum ve bir şey yapamıyorum. O acıyı anlatamıyorum” ifadelerini kullandı.